Yedi Karakter

Ademiyyetin, yokluktur aslında manâsı,
Adem ve Havva, biz insanoğlunun atası,
Çok farkeder, inancın olup ve olmaması,
O’nun ruhuyla diriliş bu işin kilit noktası.

Yaradılışın diğer adı oldu bir akıllı tasarım,
Cansızdan canlıya, kalmamış bir iş yarım.
Eksiden artıya, kayboluruz hep sonsuzda,
Yine de yücelişte, ilerleriz biz yolumuzda.

Piramidaldir, inorganik, organik, canlılar,
İnsanlar arasında da onlar kadar fark var,
Dil, din, renk, ırk, cinsiyet gibi farklılıklar,
Az kalır yanında, idrakten doğan ayrılıklar.

Ay, dünya, güneş, yıldızlar, önce bedense,
Ruhu biz en sonunda keşfederiz nedense.
Ehlidünya, ehlicennet, ehlullah, üç kategori.
Bilenlerin sırları gizleme tekniğidir alegori.

Bedende, maddede kalmışsa denir ateist,
Tanrı’ya tam olarak inanmışsa olur deist,
Ehli dünyanın ikinci tipi yarım inançlıdır,
Ötekinde, herşey cennet içindir, kararlıdır.

Sehven cennetlik, beşinci tipte bir karakter,
Ehlullah der ki “sen cennetini isteyene ver”,
“Bana seni gerek seni”, diyerek O’nu sever,
Sevenler, sadece, severek sevilmeyi bekler.

Her kişinin, bu yediden birisidir karakteri,
Yedi renk, yedi nota ile yapılır sanat eseri.
İsteseydim bir toplum yaratırdım hepinizi,
Kutsal mesajdır, yürekten bağlar hepimizi.

Karakterler farklı olsa da, yol birdir gidene,
Var dense de bilinecek yok aslında, bilene,
Eşya, birer senettir, kesreti vahdet görene,
Görünen, görenin görüntüsü, ‘O Bir’ diyene.

Seyret seyredebiliyorsan, kendini bile sen,
Görür, işitir, vücudum ile mevcutsun diyen,
Nakkaş gibi işleyen, birdir kuvvet ve kudret,
O’nun için, O’nunla, O’nda, sen O’na, sabret.