Anıldığın Gibi An !

Emir, “seni andığım gibi an beni”,
Yok eder aslında senden seni,
Işık var eder eşyanın gölgesini,
Işık verirse eşya, kalır mı ben’liği.

Önce demelisin ki "bu hitap bana",
Seni hatırladığım gibi beni hatırla!
Atma sakın sen bu fikri yabana.
Hem de sakın ola ki hafife alma.

Anlamaz balıklar, deryaya salma,
Halk da anlayamaz, ortaya atma,
İşin esası basit, bir derine dalma,
Dalıp da derin, inci, fikir çıkarma.

Ara, bil, bul önce seni hatırlayanı,
Sonra idrak et sen, bil hatırlananı,
Rol değişimi için bilmelisin ata’nı,
Kalmaz ben’liğinin, ne adı ne sanı.

Zikredilmiş ise vahdetten kesret,
Görünmüş ise dünyadan ahret,
Edersen fikir, gayret, sen sabret,
Eser kalmadı mı senden, hayret!

İdrak edilir, kahrı lütuftur, şükret,
Kalmazsa senlik, benlik, vahdet,
Vahdet görünür, görülen kesret,
İzni ile ancak, edilebilir hidayet.

Bilinir, balık denizde olduğunu,
Üstelik, alık, bir insan olduğunu,
Hem de, kova ne ile dolduğunu,
Bilmez, yolda olan yolculuğunu.

Gidersin gündüz gece durmadan,
Nereye gittiğini durup sormadan,
Bil, aslında ne giden var ne gelen,
İnmedi ki çıksın, denmez bilmeden.

Bilmek için önce kendini, aramalısın,
Benliğinde var olanı bir taramalısın,
İçindekileri tek tek bak, gör çevrende,
Sendekinden başka yoktur evrende.

Henüz gelemeyene maymunluktan,
Bahsetme karanlıktakine aydınlıktan,
Akıl, akla karayı farkeder ise ancak,
Söz edebilirsin ona aydınlanmaktan.

Aydınlanma mı, yoksa, aydınlanış,
İlimden sonra gelir malûma inanış,
Özü akluhikmet, basiretle kavrayış,
Aydınlanma değil, esası aydınlatış.

Işığı bilmek veya bulmak yetmez,
Tutup getirmek, pek de kâr etmez,
Işık saçmak için evrene yanmalısın,
Verdiğin ışık ile sen de anılmalısın.

Herkeste vardır bir ve tek ben,
Her şeyi var edendir bir O ben,
Ben görünür yalnız, evrenden,
Görünür, varlığı, görüntüsünden.

Hem herşey Alllah’tan diyorsun,
Kendini nasıl başkası sanıyorsun,
Varım demekle olur mu bir, iki?
Vücut bir ise, sendeki kimin ki?

Sensin evreni, çevreni tamamlayan,
Sensin, aslını, elçisini tam anlayan.
İdrakinle zaman an olur, dem olur,
Gayb kalkar ortadan seninle şe’n olur.

Malûmdan ilim, gelir evvel hitaben,
Sonra sunulur sana hitaplar kitaben,
Dinleyip okuyan düşünür kendini bilir,
Bilenler ise düşünen akıl sahipleridir.