Ses de duyulmadı, duyan da olmadı,
Ama “ol” emriyle olan bir oluşmaydı,
O gün, bugündür, hep bir buluşmaydı,
Nefsaniyet gütmeler hep uydurmaydı.
Hz. Adem ile seçkin güzellik başladı,
Çünkü sevilenin, Habibin, nurundandı,
Aslında Hakk olan, görünürdü halk,
Habip ile gizlenme bitti, göründü Hakk.
Yeni, güzel, faydalı, icattır Hz. Adem,
Yokluk aynasında O görünür her dem,
Görünen, ancak, görenin görüntüsüdür,
Allah görünür aynayı Muhammed’ten.
Evveli vücud O, ahiri vücud Habibiyse,
Var sen de ol, olursa bir yer, nerdeyse!
Göremezsin! gibi, sen sabredemezsin!
Ef’al, sıfat, zat O’nun, eşya perdeyse.
Eğer, seversen O’nu, sever O da seni,
Eğer, razı olursan, razı olur senden,
Var yalnız küçük bir ikaz Habibinden,
Razı olur seversin, eğer isterse senden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder