Dünya, evrenin bir küçük katresi,
Evren, insan kalbinin bir zerresi,
Karanlık, aydınlığın tüm çevresi,
Her şey, varolanın, Bir’in belgesi.
Güneş ışınları evrene küresel ışır,
Hakk, hakikat, gören göze açılır,
Gerçek örtülür, sezgi ile çözülür,
Kâmildir o, bürünür de görünür.
Dünyanın güneşi batıda gurub,
Hakikat güneşi maddede gurub,
Dünya ehli insan batıya durup,
İdrak eder, aklı maddeye vurup.
Doğru bilinen, yanlış ise dalâlettir,
Hakikat güneşi evveli cehalettir,
İlmin ziyası sır ise, madde garbtır,
Nerden doğsa güneş, orası şarktır.
Sinenin merkezinden parlar ziya,
Kalmaz Hakka eren insanda riya,
Doğusu, batısı içindedir kâmilin,
Küreseldir açılımı kalbi Ademin.
Var olan, vardı; yok, hiç olmadı,
İnsan, basiretle olgunlaşmalı,
Kardeşler, dem bu demi anladı,
Aradaki tek fark idrak olmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder