DÜNYALAR

Evvelinde günün, geçerli tabir,
Öncesine evvel, sonuna ahir,
Olsa gerek düşünülür, bâtınî,
Bugün de bilinir maddi manevî.

Düşünceleri gerçekleştiririz,
Önce düşünür, sonra uygularız,
Planlar yapılır adım atmadan,
Uygulanmaz plan kanıtlanmadan.

Madde, görüntü yeridir manânın,
Mutlak ilmi gaybtadır bu dünyanın,
Beden arza akar ilim suyu semadan,
Göründü Gayb “ol” emriyle ervahdan.

Düşüncenin temeli dimağımız,
Verilmiştir bize akıl ile zekâmız,
Secde etti Adem’e tüm melekler,
Var etti insanı hep bu yetenekler.

Herkes gibi, bence, yaşarım ben de,
Bir alem Dünya’mda, tam merkezinde.
Gerçeği gördükçe ben, ‘ben’im kısalır,
‘Ben’ kalktıkca ortadan, gerçek kalır.

Bu dünyadadır herşey, herkes, benlik,
Muhabbet, sevgi, dostluktur cennetlik.
Işık tektir, düşünce, prizmada renklenir,
Hayat tektir, cehalette, ben eklenir.

Bir yazar, yazar kendi bilgisine,
Gününün okurunun ilgisine,
Biri çevirmeli dünü bugüne,
Günün okur, ilim ve idrakine.

Dünden bugüne, yazar ve okuru,
Aynı gerçeği hem yazar hem okur.
Gerçek bir ve tek, görünse de çok,
Hakk bâtın, halk zahir, şaşanlar şok.

Hitap, Kitap, ilk ve son aşık,
O’nu tanıyan, dünyası aydınlık,
Anlayamayan, yaşamı karanlık,
Yaradan, ‘Var olan’dır, idrak anlık.