Bir zamanlar birşeyleri severdim,
Düşünmeden ileri geri,
Sevdiklerimle yer, içer, gezerdim.
Yapmazdım hiç sevmediğim işleri,
Kim ne derse desin,
Düşünmeden, emir veren kişileri.
Sanki, ben toplumda başına buyruk,
Herşey verilmişti bana,
Çekinmeden, tek kişilik ordu olurduk.
Daha yeni başlarken seni öğrenmeye,
İçimdeydi herşey,
Başladım dıştaki dünyaya direnmeye.
Yeni başlamıştı sevgim, sevgilime karşı,
Onunla birlikte yaşandı,
Büyük bir aşk ile, seni bilme yarışı.
Sevdikçe seni, aşk olur zannederdim,
Söyleyemezdim kimseye,
Sana kavuşmak oldu emelim, derdim.
Sevgiliyi sevmek, sevgin için örnek midir?
Severek meşk etmek,
Kendinden geçmek, yolunda ölmek midir?
Seven biri seve seve aşık mı olur?
İradesi kalmaz da,
Sevilince, aşık mı, maşuk mu kalır?
Senin “habibim” dediğini kim duydu?
Bir avuç toprak demişsin,
Görüp, bilensin bana vaadin bu muydu?
Şimdi düşünüyorum da nerden geldiğimi,
Düşüncesi bile güzel, olmazdım,
Sevmeseydin, istemeseydin, seni sevdiğimi.
Her yerde, tarihte, çok kişi, çok aramış seni,
Can kardeşlerim düşünmüş,
Umut görüldü bende, öğretti seni, eğitti beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder